Ey ömrüm şimdi ben nerede ölürüm

 

Ansızın patlar sokaklarda bombalar 
Ciğerime saplanır bir şarapnel parçası 
Başımdan aşağı yağar boş kovan sağanağı
Başlar acı acı çalmaya arabaların hırsız alarmı 

Küçük bir kız çocuğu telaşım 

Hangi cadde daha güvenli 

Hangi sokaktan eve gideyim
Ey ömrüm 

Şimdi ben 

Nerede ölürüm

 
İşçi Memet işten çıkmış yorgun 

Gözleri kısık kısık bakar 

Elleri cepte ayaklar sızı içinde 

Uzanmalı kanepeye boylu boyunca şimdi 

Kurtulmalı ağrılardan diye düşünür yol boyunca
Patlar bir bomba Memed’in hayali yarım kalır

 
Sorsanız kendine nerede ölmek istersin Memed diye 

İş sonrası yemek yemeden önce uzandığım kanepede
Bombadan kurtulduk belki 

Belki bekliyordur bir köşede kör kurşun 

Kim bilir

 
Ey ömrüm 

Şimdi ben 

Nerde ölürüm
Ey ömrüm August Rodin ol demiyorum 

Demiyorum düşünme 

Düşünde gör diyorum 

Neden patlar kentlerde bombalar

 
Bin sekiz yüz seksen iki den beri 

Düşünen adam heykeli her ülkede aynı yerlerde 

Müzede ve üniversite girişlerinde
Düşünür heykel bizde 

Bakırköy akıl hastanesi bahçesinde

 
Ey ömrüm 

Dur şimdi 

Düşünüyorum

 
Sonra ölürüm

Dipnot:

Heykel:  Auguste Rodin (Düşünen adam heykeli)