Bir Çiçek Açışı

Uzun bir cümlede geçiyordu adın Anlamın dağınık odalarında kelimeler heyelan olup düşüyordu kapılara Ne zaman yüzünün aksi düştü isteğin durgun sularına İçimde geçilmez sandığım dağ sarsılarak yol verdi Bir çiçek açışına Kendine sarılmak gibi içinde yaşadığım mevsim Önce söz uyudu Bir mermer soğukluğu ile geldi akşam Tam ortasından çatladı da Duymadı kimseler Göğün yüzündeki çiy taneleridir yıldızlar Gündüzleri kalplerin üzerine düşen Sonra söz uyandı Dehşet sevinçle pencereye vuran sabahtan öğrendim Karanlığın çizgisi Umudun kağıdından silinebilirdi Uzun bir cümlede geçiyordu adın Adın geçiyordu bir kuş uçuşunda Bir motif arasında Bir mesai çıkışında Bir ömrün alt yazısında Adın bir çiçek açışıydı Uykuları bölen

.